Beagle – rasa, z którą nie sposób się nudzić

Jakie są psy rasy beagle, jak się nimi zajmować oraz – co najistotniejsze – jak dobrze wybrać szczeniaka, by potem nie zmagać się z wieloma chorobami, opowiada Pan Mariusz Kurowski, właściciel hodowli beagli „Tarnowska Wataha”. Jeśli tak jak my lubicie psiaki tej rasy lub jesteście ciekawi, czym się charakteryzują, zapraszamy do lektury.

Od kiedy prowadzi Pan hodowlę psów rasy beagle? Jak rozpoczęła się Wasza wspólna przygoda?

Nasza przygoda z rasą Beagle zaczęła się w 2014 roku. Kupiliśmy wtedy suczkę o imieniu Sonia. Suczka do dziś cieszy się zdrowiem i my też jesteśmy z niej bardzo zadowoleni. Kochamy ją na równo z naszymi własnymi dziećmi. Jest już leciwą staruszką, ale dalej cieszy nas swoją obecnością. Nabywając pieska rasy beagle, nie wiedzieliśmy tak naprawdę nic o rasie. Nasz wybór padł na beagle, ot tak po prostu. Nikt z nas nie zastanawiał się wtedy nad wyborem hodowli. Szukaliśmy w Internecie i po prostu zdecydowaliśmy się na jedną z hodowli. Tak, jak wspominałem, nasza wiedza była w tej dziedzinie bardzo ograniczona. Obserwując rasę, czytając o niej bardzo dużo i odwiedzając pobliskie wystawy psów rasowych, długo zastanawialiśmy się nad zakupem drugiego psiaka tej rasy. Nasz wybór padł na hodowlę MAGNUS koło Warszawy, z którą do dziś utrzymujemy dobre kontakty. Co ważne, jest ona zarejestrowana w Związku Kynologicznym w Polsce. Od 2018 roku nasza hodowla należy do ZKWP, oddział Krosno. Stopniowo kupiliśmy drugiego, trzeciego, piątego pieska i w tym momencie jesteśmy szczęśliwymi posiadaczami ośmiu beagle.

Foto. Hodowla Beagle FCI – Tarnowska Wataha

Proszę opowiedzieć nam o tej rasie. Jakie są beagle?

Beagle to wspaniała rasa psów myśliwskich. Wiele wskazuje na to, że wywodzą się z Anglii, gdzie już w epoce elżbietańskiej były cenione za umiejętności tropiące. Ich przodkami mogły być starożytne rasy tropiące, takie jak Harrier czy inne angielskie psy myśliwskie. Beagle zostały stworzone przede wszystkim do polowań na lisy i zające. Ale to nie tylko psy myśliwskie. Pies tej rasy to wspaniały przyjaciel, który za kawałek ciepłego kąta i miskę strawy potrafi wyrazić swoją wdzięczność i być dozgonnie oddany człowiekowi. Proszę jednak pamiętać, że nie wszystko złoto, co się świeci. Beagle to równocześnie przebiegły i uparty pies. To również uciekinier, który lubi dominować, uwielbia być w centrum uwagi. Potocznie w gwarze posiadaczy tej rasy przyjęło się, że Beagle to stan umysłu.

Co wyróżnia psy tej rasy na tle innych ras?

Tym, co wyróżnia beagle na tle innych ras, może być jego upór. Jeżeli ktoś kocha aktywny tryb życia, to beagle jest dla niego idealnym psem. Beagle to pies, który kocha biegać. Ludzie już dawno udomowili tę rasę. Niestety coraz częściej z beagle robi się psa kanapowca, a przecież to nie jego klimaty. Beagle kochają ruch, potrafią zająć się sobą, ale do tego jest im potrzebny towarzysz – najlepiej drugi beagle. Przyjęło się powiedzenie, że dobry beagle, to zmęczony beagle.

Co trzeba wziąć pod uwagę, decydując się na psa tej rasy?

Decydując się na psa tej rasy, musimy znaleźć czas dla niego. Dyspozycyjność jest tu kluczową kwestią. Beagle potrafi okazać człowiekowi swoje zadowolenie, ale potrafi też okazać złość, którą najczęściej przejawia, kiedy pozostaje na uwięzi albo przebywa sam w domu, w czasie, gdy opiekun jest w pracy. Potrafi być nieprzyjemny, zostawić zdemolowane mieszkanie, a niektóre beagle mogą wyć całymi dniami, co na pewno jest uciążliwe dla sąsiadów. Jeszcze raz proszę pamiętać, że zmęczony beagle to dobry beagle. Nie zamierzam ukrywać tego faktu. Opowiadam nabywcom o zaletach beagle, ale nie ukrywam również wad tej rasy. Cieszy mnie współpraca ze świadomym nabywcą.

Foto. Hodowia Beagle FCI – Tarnowska Wataha

A co w kwestii miejsca, jakie powinniśmy zapewnić ?

Beagle to pies myśliwski, który potrzebuje przestrzeni, dlaczego powinno się mu ją zapewnić. Obecnie jednak ten pies jest „przedomowiony”. Jest to w większości wina właścicieli. Jeśli beagle nie ma ruchu, przejawia tendencję do tycia. Za tym idą choroby, m.in. dysplazja stawów. Trzeba pamiętać, że tego typu pies powinien mieć dużo przestrzeni. Natomiast nie oznacza to, że nie może on mieszkać w bloku. Jest to możliwe, ale tylko wtedy, gdy właściciel zapewni mu dużo spacerów, aktywności, sportu, biegania. Można śmiało powiedzieć, że beagle to rasa dla osób, które są aktywne. Pies, który się nudzi, często płata różne figle, niszczy rzeczy znajdujące się obok niego. To jest jeden z powodów, dla których beagle są dość często oddawane do hodowli, nieraz zaledwie po kilku dniach.

Czy szczeniaka tej rasy łatwo jest wychować?

Szczenię tej rasy (i nie tylko tej) oderwane zbyt wcześnie od matki jest nieprzygotowane do życia. Jest markotne, płaczliwe, apatyczne i sprawia nowym nabywcom więcej kłopotu niż radości. Szczenię wydane z hodowli w wieku 10-12 tygodni jest już w pełni przygotowane na zmianę rodziny. Szybko uczy się czystości i wszelakich komend. Jest coraz bardziej posłuszne i chętne do współpracy. Warto pamiętać również, że szczenięta do 12 miesiąca życia są najbardziej wyczulone na bodźce zewnętrzne, a co za tym idzie, są narażone na nabytą dysplazję stawów. Dlatego zaleca się postępować z nimi delikatnie. Taki pies powinien być bardzo delikatnie traktowany. Nie zaleca się brania udziału w forsownych szkoleniach, zawodach, psich sportach. Nie powinien też zbyt dużo chodzić i skakać po schodach. To wszystko powinno być ograniczone. Można powiedzieć, że należy się z nim obchodzić jak z malutkim dzieckiem.

Proszę opowiedzieć o kontaktach psów beagle z dziećmi. Czy cierpliwie znoszą pieszczoty najmłodszych, czy raczej ich unikają?

Posiadając psa tej rasy, nie wolno i nie powinno się zostawić go na drugim planie. Dziecko i pies powinni być traktowani jednakowo. Zwykle, jeśli dziecko pojawia się w rodzinie pierwsze, a pies jako drugi, to jakoś możemy sobie wybaczyć tę hierarchię, bo to pies powinien zaakceptować nas, nasze warunki domowe. Jeżeli jest odwrotnie i w domu, w którym mieszka beagle pojawia się dziecko, to może prowadzić do problemów, bo pies jest już do pewnych rzeczy przyzwyczajony. A w takiej sytuacji często jest odsuwany na drugi plan. Beagle to pies lubiący być w centrum uwagi. Jeżeli zdarza się inaczej, potrafi upomnieć się o swoje z przykrymi konsekwencjami dla dziecka. Może nawet, najczęściej niechcący, wyrządzić krzywdę. Właściciele nieświadomi tych zależności karcą wówczas psa, a tak naprawdę powinni zrozumieć, że zwierzak ma tylko ich. Przywiązuje się do otoczenia, a dziecko jest jego potencjalnym konkurentem. Pies beagle jest bardzo tolerancyjny dla dzieci, potrafi znieść niejedno, ale proszę pamiętać, że jest to pies. Odpowiedzialny właściciel i rodzic powinien ograniczyć bezpośredni kontakt dziecka z psem. Powinien te kontakty kontrolować.

A co ze zdrowiem? Czy są jakieś schorzenia lub choroby charakterystyczne dla tej rasy?

Beagle to rasa psów odpornych na choroby. Psy te od wieków żyły w sforach, są więc przystosowane do trudnych warunków atmosferycznych, mrozów, śniegów, deszczu, nagonek zwierzyny, tropienia. Dodatkowo beagle posiadają całą pulę badań genetycznych, a świadomi hodowcy dążą do doskonalenia rasy. Mamy też wystawy psów rasowych, gdzie pod bacznym okiem doświadczonego sędziego kynologicznego, przestrzegany jest wzorzec rasy. Dzięki wystawom psy są dopuszczane do hodowli lub nie.

Foto. Hodowla Beagle FCI – Tarnowska Wataha

Rozumiem, że w Pana przypadku, pieski są badane pod kątem ewentualnych wad genetycznych.

Tak, badania genetyczne to podstawa. W ten sposób jest mi łatwiej, bo nie zastanawiam się, czego się mogę spodziewać. Podstawą jest sprawdzenie hodowli. Nie należy bać się podczas wyboru szczenięcia poprosić o genetykę rodziców. Wtedy jest po prostu łatwiej. Ja zawsze przedstawiam wyniki badań genetycznych, pokazuję, mówię, rozmawiam, pokazuje wszystkie dokumenty. Choć muszę przyznać, że ludzie nie do końca są świadomi jak to ważne.

Czy może się Pan podzielić ciekawostkami dotyczącymi rasy? Może pamięta Pan jakąś ciekawą lub zabawną sytuację z Waszej wspólnej historii.

Rasa beagle to same niespodzianki i zaskakujące sytuacje. Posiadacz beagle nie ma czasu się nudzić. Ciekawe, a czasem nietypowe sytuacje, potrafią nieraz ubawić do łez. Ucieczki, – ciągłe ucieczki i pogoń za nimi już nie raz doprowadziły mnie do śmiechu i łez. Chodzenie po dachu i płocie już mnie nie dziwi. Jakiś czas temu przydarzyła nam się pewna sytuacja. Nie wiem, czy jest zabawna, ale na pewno potrafiła zmrozić krew w żyłach. Psy – do tej pory radosne, pełne wigoru, radości, nagle przestały być sobą. Stały się apatyczne, omdlewały na oczach właścicieli. Strasznie się wtedy czułem, bo nie wiedziałem, jak im pomóc. Dotyczyło to wszystkich moich psów. Sześć psów w ekspresowym tempie zostało zawiezionych do lecznicy w stanie omdlenia. Zostały przeprowadzone badania krwi, zapewniona pomoc ze strony obsługi weterynaryjnej. To nic nie dało. Włączono kroplówki wzmacniające. Po jakimś czasie, podczas wypróżniania, okazało się, że one po prostu zjadły poszewkę z poduszki. Po tylu nerwach, strachu i obawie przyszedł czas na chwilę radości. Sam śmiałem się do siebie i cieszyłem, że tak to się skończyło.

Bardzo dziękuję za rozmowę. Życzę powodzenia w dalszych latach prowadzenia hodowli.
Rozmawiała: Martyna Major