Częste pytanie, które pojawia się wśród rodziców, to czy papużki są dobrym wyborem dla dzieci? Decyzja o posiadaniu papugi jako zwierzęcia domowego dla dziecka zależy od wielu czynników.
Tekst i zdjęcia: Ada Włoch,
z wykształcenia biolog, technik weterynarii,
zoopsycholog zajmujący się papugami,
prowadzi kanał na Youtube Parrot Planet
oraz dwa blogi o życiu z papugami,
prywatnie opiekunka sześciu adopciaków.

Autorka tekstu
Papugi swoją inteligencją emocjonalną często dorównują kilkuletnim dzieciom. Są to zwierzęta społeczne. Jednocześnie dość szybko się frustrują, jeśli coś idzie nie po ich myśli, bacznie obserwują otoczenie i szybko uczą się, jakie zachowania są dla nich korzystne. Z jednej strony te cechy sprawiają, że papugi dobrze dogadują się z dziećmi, natomiast z drugiej – dwie emocjonalne istoty, które potrafią być uparte i zadziorne mogą się szybko pokłócić. Może to w efekcie doprowadzić do wielu nieporozumień i błędnych wyobrażeń o życiu z ptakiem. Papugi należą do trudnych zwierząt, dlatego warto rozważyć kilka kwestii, które będą mieć ogromne znaczenie.
Zaangażowanie rodziców
Papugi to zwierzęta, które wymagają dużo uwagi i opieki. Rodzice powinni być gotowi poświęcić czas na troszczenie się o ptaka, zapewniając mu odpowiednią dietę, czystość oraz dostęp do zabawy i interakcji. Papugi żywią się owocami, warzywami, kiełkującymi nasionami, zieleniną, kwiatami i ziarnem. Przygotowanie pełnowartościowego posiłku dla papug wymaga czasu, pracy i zaangażowania ze strony opiekuna. Dlatego, jeśli jako rodzic jesteś zdecydowany wesprzeć swoje dziecko w opiece nad papugami, przygotuj się na dodatkowe godziny spędzone w kuchni.
Dostosowanie do stylu życia
Należy pamiętać, że papugi są zwierzętami społecznymi i potrzebują sporo uwagi. Jeśli rodzina jest często poza domem, a dziecko uczęszcza do szkoły i ma inne zobowiązania, może być trudno zapewnić odpowiednią opiekę. Samotne i znudzone papugi bardzo szybko zaczynają uprzykrzać życie rodzinie poprzez nadmierną wokalizację czy agresję wynikającą z nudy. Dodatkowo należy pamiętać, że papugi nigdy nie powinny być trzymane w pojedynkę. Optymalnym wyjściem jest, gdy papugi mieszkają w parze.

Foto. archiwum prywatne
Higiena i bezpieczeństwo
Warto zaznaczyć, iż papugi to zwierzęta, dla których rozrzucanie jedzenia i resztek zabawek po całym mieszkaniu należy do codzienności. Zaliczane są one więc do niezwykle trudnych pupili, biorąc pod uwagę kwestie czystości. Mając papugi w domu musimy przygotować się na bałagan, brud, odchody oraz resztki jedzenia, które mogą wylądować na podłodze, suficie czy ścianie. Dodatkowo niektóre gatunki mogą przyczyniać się do problemów z układem oddechowym domowników. Nimfy, kakadu i żako wydzielają znaczne ilości pudru, który często prowadzi do podrażnienia dróg oddechowych, a nawet do alergii. Nie są one zatem zwierzętami polecanymi dla małych alergików. Trzeba również pamiętać, że niektóre papugi mają ostry i silny dziób, co może stanowić zagrożenie dla małych dzieci.
Długość życia
Papugi mogą żyć naprawdę długo. W niektórych przypadkach długość życia tych ptaków osiąga kilkadziesiąt lat! Typowym wynikiem jest kilka – kilkanaście lat. Rodzina powinna być gotowa zobowiązać się do długotrwałej opieki nad ptakiem. Mniejsze papużki takie jak nimfy czy faliste spokojnie mogą dożyć 15-20 lat.
Edukacja
Posiadanie papugi wymaga pewnej wiedzy na temat ich zachowań, potrzeb społecznych, diety czy środowiska. Dziecko i rodzice powinni być gotowi na naukę i zrozumienie, jak prawidłowo dbać o papugę. Wszelkie zabawki, gryzaki, place zabaw, możliwość lotu czy kąpieli, a także żerowania są kluczowe do utrzymania papugi w zdrowiu.
Wiek małego opiekuna
Również wiek dziecka ma tutaj znaczenie. Kilkuletnie dzieci mogą nie zrozumieć potrzeb papugi, jej niezależności i niechęci np. do zabawy, co może doprowadzić do dziobnięcia i strachu przed kontaktem z papugą. Starsze dzieci, które chciałyby zająć się papugami, powinny zostać uświadomione przez rodziców i opiekunów, z czym wiąże się relacja z dzikim zwierzęciem.
Czy więc papuga dla dziecka to dobry pomysł

Foto. archiwum prywatne
Zaangażowana młodzież może stworzyć niesamowitą relację z papugą, o ile jest świadoma ryzyka, jakie niesie życie z tym ptakiem. Tak naprawdę to, czy papuga może mieć kontakt ze swoim młodym opiekunem, zależy od tego, na ile rodzice są doświadczeni w opiece nad papugami. Na pewno nie będzie dobrym pomysłem wzięcie amazonki, żako, ary czy kakadu do domu z małymi dziećmi, ponieważ ptaki te nawet niechcący mogą wyrządzić poważną krzywdę. Jeśli jednak rodzinie bardzo zależy na posiadaniu papug, odpowiednia wiedza, przygotowanie i chęci mogą sprawić, że domownicy (w tym dziecko) stworzą z papugą pozytywną i satysfakcjonującą obie strony relację. Należy jednak dodać, iż dla rodzin z dziećmi najkorzystniej jest wybrać gatunki, które nie są bardzo uparte i charakterne. Do spokojniejszych na- leżą nimfy, papużki faliste, księżniczki słoneczne, barwnice czy piony. Warto przed zakupem bądź adopcją, skontaktować się z behawiorystą lub ptasim zoopsychologiem, który pomoże dopasować gatunek papugi do potrzeb i wyobrażeń domowników.
Podsumowując, posiadanie papugi jako zwierzęcia domowego dla dziecka może być udane, ale wymaga to odpowiedzialności, zaangażowania i edukacji, nie tylko ze strony młodego opiekuna, ale także rodziców. Ważne jest, by cała rodzina była świadoma zobowiązań związanych z opieką nad tymi pięknymi, ale wymagającymi zwierzętami. Statystycznie papuga zmienia dom 6-7 razy w ciągu swojego życia – dlatego myśląc o życiu z ptakami, należy się poważnie zastanowić i przeanalizować sytuację. Ograniczy to sytuacje, w których kolejne ptaki trafiają do adopcji tylko dlatego, że ich towarzystwo znudziło się właścicielom.
Artykuł z magazynu PUPIL numer 1(33)/2024