Mopsy

Pochodzenie rasy jest przedmiotem wielu spekulacji, jednak za ojczyznę mopsa uznaje się Chiny, gdzie krótkonose psy były zawsze cenione. Jakie są i czym charakteryzują się te urocze psiaki?

Do Europy trafiły za sprawą holenderskich żeglarzy i w XVI wieku znalazły w tym kraju wielu miłośników. Natomiast, kiedy Wilhelm III objął tron brytyjski, mops trafił na Wyspy.
Do roku 1877 znano jedynie mopsy beżowe. Te z ciemnym umaszczeniem w Europie zostały rozpropagowane przez pisarkę Annę Brassey, która ze swoich podróży przywiozła do Anglii parę czarnych mopsów.
Wzorzec rasy opracowano w 1883 roku. Wtedy też powstał pierwszy klub rasy.

Klasyfikacja FCI
Grupa IX: Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 1.1: Małe molosowate. Bez prób pracy

 

Mops

Głowa: stosunkowo duża, krótka i okrągła, proporcjonalna do tułowia, z wyraźnymi zmarszczkami na czole. Kufa krótka, tępo zakończona i niezadarta. Fałda nad nosem nie może zasłaniać nosa lub oczu. Żuchwa mopsa jest szeroka, a zęby powinny być prosto ustawione. Oczy ciemne, duże, okrągłe o łagodnym i zatroskanym wyrazie. Nie mogą być wyłupiaste, ogromne, a przy patrzeniu do przodu ukazywać białkówki.
Nos: czarny, o dość dużych i dobrze rozwartych nozdrzach.
Uszy: cienkie, małe i delikatne, występują w dwóch rodzajach: „różyczkowate” – małe, zwisające, załamane, odchylone do tyłu i uwidaczniające wnętrze ucha; „w kształcie guzika” – załamane ku przodowi, ich końce przylegają do czaszki i zakrywają wnętrze ucha.
Szyja: lekko łukowata, mocna i gruba, o umiarkowanej długości.
Sylwetka: idealnie kwadratowa, muskularna, z prostym i krótkim grzbietem, zdecydowanie krępa i zwarta. Klatka piersiowa szeroka i mocno ożebrowana na całej długości.
Kończyny przednie:
– łopatki: ustawione ukośnie
– przedramię: kończyny bardzo mocne, proste, umiarkowanej długości, ustawione pod tułowiem
– łapy: nie tak długie, jak zajęcze, ani okrągłe jak kocie, wyraźnie rozdzielone palce i czarne pazury.
Kończyny tylne:
– wygląd ogólny: bardzo mocne, umiarkowanej długości, ustawione pod tułowiem, oglądane z tyłu – proste i równoległe
– stawy kolanowe: dobrze ukątowane
– łapy: nie tak długie, jak zajęcze, ani tak okrągłe, jak kocie, wyraźnie rozdzielone palne i czarne pazury.
Ogon: wysoko osadzony, ciasno skręcony, przylegający do biodra. Bardzo pożądany – podwójnie skręcony.
Ruch: Oglądane z przodu, kończyny przednie powinny unosić się i opadać w przedłużeniu linii łopatek, łapy skierowane zupełnie na wprost. |
Akcja kończyn tylnych równie prawidłowa. Kończyny przednie z dobrym wykrokiem, kończyny tylne poruszają się swobodnie, z dobrą pracą stawów kolanowych.
Lekko toczący się ruch kończyn tylnych jest dopełnieniem typowego ruchu.
Sierść: gładka, delikatna, miękka, krótka i błyszcząca. Nie może być twarda ani wełnista. Umaszczenie jednolite, czarne, płowe, brzoskwiniowe lub srebrne z ciemną maską na głowie i pręgą biegnącą od potylicy do ogona.
Waga: 6,3 – 8,1 kilograma. Pies powinien być mocno umięśniony, jednak nie należy tego mylić z nadwagą.

Źródło: http://www.zkwp.pl/zg/wzorce

Mops – charakter

Niezwykle miły, łagodny i towarzyski pies. Jest bardzo inteligentny i optymistyczny. Doskonale nadaje się dla rodzin z dziećmi, wykazuje się dużą cierpliwością. Pozbawiony agresji, bez problemu toleruje obecność innych zwierząt.

Jego potrzeby ruchowe nie są zbyt duże. Spokojny spacer i odrobina zabawy w zupełności mu wystarczą. Typowy przedstawiciel tej rasy to kanapowiec, przebywający blisko swojego opiekuna i uwielbiający być docenianym.

Łagody, towarzyszki i inteligentny – taki jest mops!

Pielęgnacja sierści nie stanowi problemu, jednak bardzo intensywnie linieje i wbija się w dywany czy tapicerkę. Mopsy gubią sierść właściwie przez cały rok – szczególnie intensywnie na wiosnę. Należy czesać je kilka razy w tygodniu.  Na co dzień wystarczy twarda szczotka z końskiego włosia lub gumowa rękawica, natomiast po zimie używamy metalowego, gęstego grzebienia lub zgrzebła. Należy dbać o higienę zębów i oczu, a fałdy oraz zmarszczki regularnie przecierać.

Zdrowie mopsów jest niestety ich słabym punktem. Rasa jest obciążona skłonnościami do schorzeń, między innymi może wystąpić zespół brachycefaliczny. Ma on związek ze skróceniem kufy. Objawia się na przykład zwężonymi nozdrzami, zbyt długim podniebieniem miękkim, wynicowaniem kieszonek krtaniowych, zapadnięciem tchawicy, kichaniem wstecznym.

Inną dolegliwością są choroby oczu – zapalenie rogówki, dwurzędowość rzęs lub tzw. suche oko. Wystąpić mogą również schorzenia układu kostno-stawowego, m.in. dysplazja stawów biodrowych. Głośno chrapią i sapią, grozi im bezdech i niedotlenienie, a także liczne schorzenia kardiologiczne.

Są średnio odporne na warunki atmosferyczne. Ze względu na silnie skrócony pysk źle znoszą upały – latem lepiej więc ograniczyć spacery w pełnym słońcu oraz zapewnić im zacienione miejsce do odpoczynku i dostęp do wody. Nie szkodzą im natomiast niskie temperatury, choć nie przepadają one za deszczem i wilgocią. Zimą wskazane jest zakładanie ubranka.